De nederlandse overheid probeert krampachtig de lokale bevolking gerust te stellen dat CO2 opslag, of CCS, volkomen veilig is. Alle mogelijke bezwaren en het gebrek aan zorgvuldig onderzoek wordt achteloos weggewuifd. Zo ook in Canada. Maar is blijkbaar een lek ontstaan in een ondergrondse opslag van CO2. Dit ondanks zorgvuldig onderzoek.
Het gaat om een enorme opslag in het gebied Weyburn in voormalige olievelden. Het injectie project begon in 2004, maar na 1 jaar meldde lokale bewoners al merkwaardige verschijnselen. Algengroei, schuimend water en hogere diersterfte.
Cenovus, het grote energieconcern dat verantwoordelijk is voor de injecties, zegt dat de CO2-opslag daarvoor niet verantwoordelijk kan zijn. Vooraf is uiterst zorgvuldig gekeken naar de risico’s en het spul zit onder 1400 meter stevige rotsformaties. Een onderzoek dat de grondeigenaar heeft laten doen komt tot een andere conclusie: de CO2-concentratie in de grond is opvallend hoog en de samenstelling van het kooldioxide lijkt verdacht veel op die van het door Cenovus geïnjecteerde gas.
Ook zijn er grote twijfels achteraf bij de dichtheid van het veld. Volgens CATO is er een kans dat het olieveld toch niet dicht was. Merkwaardig, want Cenovus bezweert dat zij dit goed hadden onderzocht.
Dit bericht laat wel duidelijk zien dat ondergrondse opslag spelen met vuur is. Het is een nieuwe techniek die amper beproefd is. De experimenten die er zijn, laten zich moeilijk met elkaar vergelijken omdat de grondlagen waarin wordt opgeslagen vaak compleet verschillen.
Dat betekent ook dat de beweringen van de nederlandse overheid en CATO met de nodige scepsis moet worden bekeken. Zo zeker als de Canadese overheid en Cenovus was, zo zeker is men ook in Nederland. Alleen, op grond waarvan? De bewijsvoering is namelijk flinterdun en berust op de nodige aannames.
CO2 opslag is een extreem dure methode de alleen met hulp van Europa en bijdrages van de Nederlandse overheid tot stand kan komen. Daarnaast is het energieverspillend. Voor de opslag zelf moet er 1 centrale bijgebouwd worden. En het is geen structurele oplossing. Men stopt het probleem gewoon onder de grond en de bewoners zitten in de toekomst met het probleem opgescheept.
Geen CCS en geen kolencentrales in Nederland. Dat scheelt een enorme uitstoot en verspilling van geld. Nederland moet zich richten op duurzame bronnen en structurele oplossingen. CCS past niet in dat verhaal.
http://weblogs.nrc.nl/klimaatblog/2011/01/13/is-er-in-canada-een-kooldioxide-lek/
Aanvullend 20 januari 2011.
Een aanvullend artikel is verschenen in Trouw waarbij ook andere partijen aan bod komen. De argumentatie van Malcom Wilson is weinig valide. Het is een trap onder de gordel om de boeren in het gebied zwart te maken en zodoende het CCS project af te schermen.
Zoals de woordvoerder van CATO-2 stelt, zijn er vele variabelen die van invloed kunnen zijn op de veilige opslag van CO2. Duidelijk is wel dat er nog enorm veel vragen openliggen en niemand met zekerheid kan stellen dat het veilig is. Want ook in Finland zijn de projecten stilgelegd, vanwege onzekerheid over de opslag.